Het is alweer van 2002 geleden dat ik begon met het geven van professionele “gewone” massages.
De allereerste cliënte was een plm. 40-jarige dame.
Halverwege de massagesessie, toen we een kop thee dronken, vroeg ze me of ik “dat” plekje nu echt oversloeg. Er ontstond een leuke discussie met als resultaat dat ik tijdens de eerste massagesessie op een bepaald moment een yonimassage gaf.
Achteraf, toen we in een broodjeszaak in de buurt nog een kop koffie gingen drinken, vertelde ze wat over haar achtergrond van seksueel misbruik. En hoe ze had genoten van de sessie, hoe ze besefte dat ze voor de eerste keer in haar leven zichzelf had gevoeld. Los van misbruik uiteraard, maar ook los van seks. Gewoon geconfronteerd worden met haar lichaam terwijl het alléén om haar ging. Voelen, ervaren, genieten. Dat ze gevoeld had op welke zachte, tedere en respectvolle wijze ik met haar was omgegaan. Dat ze gevoeld had wat ze nog nooit zo gevoeld had, ze voelde dat het oude wonden heelde, dat de massage voor haar in veel opzichten therapeutisch was geweest. En waarom ik mij daarin niet zou specialiseren…
Yonitherapie was “geboren”. De rest is historie.