Het is al meer dan acht jaar geleden dat ik deze bijzonder fijne dame leerde kennen. De eerste keer schrijft ze voordat ze komt onder meer “…..Het zal je vast niet verbazen…ook ik ben een vrouw met een beschadigd verleden…maar ik ben op weg vooruit. Samen met mijn partner,die mij ondersteund,met mij meeloopt..en vooral heel veel van mij houd..probeer ik me een beetje weer een normale vrouw te voelen..mijn sexualiteit te ontdekken, te groeien in vertrouwen…..”. Prachtig om te ervaren hoe haar partner haar steunt. Zijn aanwezigheid is een anker voor haar.
De sessie is héél bijzonder. Ze ligt nauwelijks een kwartier op de massagetafel en we hebben al een stevige verbinding met elkaar, een verbinding die in de loop van de jaren steviger en steviger wordt. Na die eerste sessie schreef ze onder meer “…..Er is zoveel wat ik zou willen zeggen, maar dat kan ik nu nog niet. Er is nog te veel verwarring..nachtmerries en onrust. Wat ik wel weet..het was goed. Ik kom er nog zeker op terug, ook op je fijne mail, alsof je dwars door mij heen gekeken hebt. Jou warmte en bescherming die heb ik bewaard vanbinnen, alles heb ik in een doosje gestopt, sorry voor de woordspeling… kan het nu nog niet uitpakken…komt wel…..”
Dan fast-forward: een paar jaar vooruit. We hebben al een aantal ontmoetingen achter de rug, maar deze gaat een bijzondere worden voel ik. Hoe bijzonder kan ik op geen enkele manier vermoeden. Totaal niet. Het wordt één van de mooiste en meest intense sessies in de vijftien jaar dat ik dit doe. De massagetafel wordt even het absolute middelpunt van het universum voor ons. Daags daarna schrijft zij mij dit mailtje:
Lieve lieve Bernard,
Ik moest even de tijd nemen, even afstand nemen en nu kan ik pas weer praten.. woorden geven .. te vertellen.
Dankbaar ben ik, voor wat je heb gemaakt, neergezet….een veilig nest gevuld met warmte, liefde en respect… ruimte om te gaan waar ik nog nooit geweest ben. Stille verlangens altijd wel gehad, meegedragen in mijn leven… een ontmoeting met mijzelf…. met iets wat ik al zolang verloren heb en nooit zo goed gekend heb…..
Dansen zo voelde het… dansen op jouw vingers… samen een ritme zoeken.. in volledige veiligheid en geborgenheid… dat kende ik niet.
En ik heb gedanst… voor het eerst… als kind… gedanst door de velden.. gerend door het hoge gras… zo vrij .. los van alles.. de wind door mijn haren, zo vrij en onbezorgd… je was er gewoon en liet me genieten.. je bleef bij me de hele weg… ik was niet meer alleen.. je hield mij vast en liet me rennen… richting de warmte… naar de zon.
Dit is iets wat je misschien nooit meer mee maakt.. voor mij een hele bijzondere ervaring… heeft me meer dan diep geraakt… onvoorstelbaar , ongelofelijk..
Heeft een deur op een kier gezet… waarvan ik dacht dat die er niet meer was… hoe waardevol is dat?
Ik had me niemand anders kunnen wensen dan jij… om dit te mogen ontdekken.., ervaren…. blij dat je bij me was…. dat we dit samen konden doen.
Met heel veel liefde, diep respect.. en dank.
Dank je wel lieve X. Dank je wel om mij in die jaren zoveel vertrouwen te geven, je zo kwetsbaar te durven opstellen… Maar ook bedankt voor dit heel bijzondere mailtje én om de mail ook integraal op de site te mogen zetten.
(X is natuurlijk maar een letter waarachter ik haar identiteit verberg. Voor wie het mocht interesseren: ze is rond de 50, komt uit het midden van Nederland.)