Helaas blijkt het grootste deel van de vrouwen die voor yonitherapie kiezen vrouwen te zijn die in hun leven beschadigd zijn. Een verleden als incest of verkrachting komt het meest voor. Als je dergelijke ervaringen in je leven had, functioneer je over het algemeen minder goed in een relatie en de beleving van je eigen seksualiteit, je hebt een slecht zelfbeeld, totaal geen goed gevoel over je lichaam enz. Gelukkig bestaat er een scala van hulpverleners en professionals om je in dat geval bij te staan. Dit zijn over het algemeen medici of para-medici die vanuit de deontologie van hun beroep niet kunnen doen wat er tijdens yonitherapie gebeurt: het direct werken met je lichaam. Yonitherapie biedt je een veilige omgeving om te praten tegen iemand die weet waar je het over hebt, die geleerd heeft met bijzonder veel respect en heel, heel veel geduld samen met jou je lichaam opnieuw te leren accepteren, terug te leren van jezelf te houden en seksualiteit op een nieuwe manier toe te laten. Alles wat ter sprake komt blijft tussen ons, ik ben tot geheimhouding verplicht. Jij en je verhaal zijn veilig.
[divider style=”solid” top=”30″ bottom=”30″]
Vera is een jonge vrouw van nét 30. Ze heeft haar portie wel gehad in dit leven. Misbruik, haar vader, vanaf haar zeven tot haar veertiende. Haar moeder was klaarblijkelijk geen partij voor haar vader, nog steeds is het Vera onduidelijk of haar moeder iets wist van hetgeen gebeurde. Ondanks confrontaties met haar moeder heeft ze nooit een duidelijk antwoord gekregen en concludeert ze dat haar moeder het wist maar niets gedaan heeft. Vera heeft nog een broer en een zus. Een jonger zusje dat ze steeds in bescherming genomen heeft door zich, toen ze zag dat ook haar jongere zus de belangstelling van haar vader kreeg, zich als het ware aan te bieden. Nu nog, een half leven verder, speelt het nog steeds door haar hoofd, aan de ene kant beschermde ze haar zus en wist daarmee dat wat ze deed goed was, aan de andere kant worstelt ze met het idee dat ze haar vader toestemming heeft gegeven om haar te misbruiken. Een paar dagen nadat ze veertien geworden is loopt ze van huis weg en neemt haar vier jaar jongere zus mee. Gelukkig wordt ze op het politiebureau waar ze uiteindelijk terechtkomt goed opgevangen, ze wordt ergens veilig ondergebracht. Haar ouders krijgen uiteraard de politie aan de deur enz. Hoewel ze beiden vanaf dat moment goed begeleid worden, groeit er een groot schuldgevoel over wat ze haar ouders heeft aangedaan… Nu, meer dan zestien jaar later, drukt het misbruik en al wat daaromheen gebeurt nog steeds op haar. Ze heeft een heel traject achter de rug van psychiaters en psychologen. Buiten de paar “missers” die daar tussen zitten blijkt dat ze bijzonder goed begeleid is. Ze is getrouwd inmiddels, heeft een schattig dochtertje waar ze trots op is. Haar echtgenoot is haar “lot uit de loterij”, begrijpend, beschermend…
Wat, ondanks alles, nog steeds blijft is het lichamelijke. Ze is een mooie vrouw maar kan dat absoluut niet van zichzelf zien. Ze vindt zichzelf lelijk, dik, vies, niet de moeite waard en vooral snapt ze niet hoe haar echtgenoot het tegenovergestelde lijkt te zien. Seksueel lukt het al helemaal niet, ze heeft ‘plichtmatig’ seks. Als ze beschrijft hoe haar echtgenoot hiermee omgaat blijkt hoeveel hij om haar geeft. Op zich een mooi verhaal ware het niet dat ze van buiten de perfecte moeder/vrouw/echtgenote schijnt te zijn, maar van binnen woedt een storm.
Als ze voor de eerste keer hier is, wordt er vooral veel gehuild. Ook woede komt boven, verdriet, onmacht. Als ze op mijn verzoek een beeld van zichzelf geeft is het écht het tegenovergestelde van hetgeen ik zie en aanvoel.
Als ze voor de eerste keer hier is, wordt er vooral veel gehuild. Ook woede komt boven, verdriet, onmacht. Als ze op mijn verzoek een beeld van zichzelf geeft is het écht het tegenovergestelde van hetgeen ik zie en aanvoel.